Story: NL23-028

Paradijsstraat 47

Word count: ~5400

Comments

Historiek:
De eerste versie van dit verhaal werd ingestuurd voor de Harland Prijs. Het behaalde een 126ste plaats op 179 inzendingen en dat niet zo schitterende resultaat had ik ergens wel verwacht. Ik vond zelf dat het verhaal een aantal gebreken vertoonde, maar ik vond het op het moment dat ik het instuurde 'goed genoeg' (le mieux est l'ennemi du bien, zei Voltaire ooit).
Rekening houdend met de opmerkingen van de jury bracht ik redelijk wat verbeteringen aan. Zo verving ik een passage van 400 woorden (die zelfs in het fantasygenre als ongeloofwaardig beschouwd werd) door een scène van 600 woorden die veel logischer overkomt.
Opmerkingen van de jury en wat ik ermee deed:
(1) "Die zeventienjarige doet wel heel paniekerig wanneer hij te laat thuis komt voor het eten. Meestal geven ze daar niks om op die leeftijd, zeker als ze zich kunnen verantwoorden." — In mijn hoofd had de zeventienjarige Ruben een nogal tirannieke vader, maar ik vergat dit expliciet te maken in het verhaal. Ik vermeld slechts zijdelings dat de vader extreemrechts is. In het derde deel van het verhaal verklaar ik waarom de situatie in het gezin verzuurd is, maar ... in het eerste deel is te weinig van die verzuring te merken om dit als lezer ten volle op te kunnen pikken. Door hier en daar een paar woorden en zinnen te veranderen, komt dit nu duidelijker naar voor. Dit was een goede opmerking.
(2.) "Karakters zijn redelijk uitgeschreven, hier en daar een los draadje (mevrouw Timmermans vertrok naar haar zus toen haar zoon verdwenen was??)." — Opnieuw: in mijn hoofd was mevrouw Timmermans een (recente) plusmama, maar ik vergat dit te vermelden in de tekst. Ik heb nu een paar zinnetjes toegevoegd waaruit blijkt dat de conservatieve meneer Timmermans driemaal getrouwd is, tweemaal gescheiden en dat Ruben zijn zoon is uit een eerste huwelijk. Dat verklaart al beter waarom mevrouw Timmermans het huis uit vlucht. Opnieuw een heel goede opmerking die me toeliet wat meer diepgang te geven aan de karakters.
(3.) Het ene jurylid schrijft: "Heel netjes van de auteur om af en toe wat aantekeningen bij te voegen." Het andere zegt dan weer: "Fijn dat je voor de Nederlandse lezers een aantal typisch Belgische zaken verduidelijkt, maar op zich vond ik dat niet echt nodig, als ze iets niet begrijpen zullen ze het wel opzoeken." — Dit gaat over een aantal voetnoten die ik toevoegde. Ik heb er eentje geschrapt, maar ik zou een zinnetje zoals 'Hij is schepen' zelf als een vreemde taalfout beschouwen als ik niet wist dat een schepen het Vlaamse equivalent is van wat men in Nederland een wethouder noemt. Daarom vond ik het nuttig de betekenis van dit woord in een voetnoot te behouden. Als dit verhaal ooit gepubliceerd wordt en de redacteur vindt dat de voetnoten weg moeten, dan zal ik daar geen bezwaar tegen hebben.
(4.) De meeste juryleden leken het verhaal wel beloftevol te vinden:
- Een jurylid schrijft: "Het werd op een bepaald moment spannend en dat was ook direct de ommezwaai in het verhaal."
- Een ander jurylid: "In het begin lijkt dit een doodgewone cliché thriller te worden, maar aan het einde van het eerste deel wordt plots duidelijk dat dat niet het geval is."
- Nog een ander jurylid: "Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven verteld, het perspectief van het eerste hoofdstuk over Ruben boeide mij nog het meest, maar toen wist je nog niet waar het op uit zou lopen ... wat er daana in de buurt gebeurde ... vond ik wat kinderachtig en flauw."
- Tenslotte: "Bepaalde stukken komen ongeloofwaardig over. Nadat Ruben ..., verliest het verhaal zijn kracht. Je zou het veel interessanter kunnen maken. Het heeft zeker potentie!"
In het tweede deel probeerde ik de voorgeschiedenis van de situatie uit het eerste deel uit te leggen, maar dat stuk van het verhaal was inderdaad nogal flauw. Ik heb dat stuk van 400 woorden volledig geschrapt en vervangen door een totaal andere scène van 600 woorden die veel beter past binnen het geheel.
Conclusie:
De dip na de climax in het eerste deel van het verhaal zorgde er waarschijnlijk voor dat de rest van het verhaal er minder boeiend door werd (de meningen over de spanning in het verhaal waren nogal verdeeld). Door een stuk te herschrijven en te verplaatsen, zit het tweede deel nu logischer in elkaar. Verder heb ik met minimale ingrepen in het eerste deel de gezinssituatie ten huize Timmermans duidelijker gemaakt. Het is daardoor wel een 300-tal woorden langer geworden.
Aan het einde (waar minstens één jurylid twijfels over uitsprak) heb ik weinig veranderd. Ik hoop dat de manier waarop het tweede deel nu in het derde overvloeit, al voor een hele verbetering zorgt. Een top 10-verhaal zal dit verhaal sowieso nooit worden, maar de humor die ik erin stak, leek wel door een paar juryleden gesmaakt te worden.